اشعار ولادت حضرت علی اصغر(ع)

      شبی که آمدی و عرش در هوات افتاد
      ستاره دور و بر عطر خنده هات افتاد
       
      همینکه عطر نفسهات در زمان پیچید
      زمین برای بزرگی به دست و پات افتاد
       
      برای دلبری از چشم بی قرار حسین 
      همای عشق به چشمان دلربات افتاد
       
      بزرگ مرد قبیله،علی اصغر عشق
      کنار نام شما راهی از نجات افتاد
       
      شکوفه سحر بیت حضرت ارباب
      تو آمدی و علی باز در حیات افتاد
       
      همینکه پای تو در چشم شهر سکنی کرد
      عطش به چشم پر از آتش فرات افتاد
       
      تو مستجاب ترین ذکر هر دعا هستی
      ضمان حاجت هر درد بی دوا هستی
       
      تو مثل یک گل سرخی که بال و پر داری
      برای دلبری از دلبران هنر داری
       
      تمام اهل شما دلبرند اما تو
      کرشمه و جنم و ناز بیشتر داری
       
      اگر چه کودکی اما گواه تاریخ است
      بزرگی از پر قنداقه ات به سر داری
       
      تویی که یک تنه یک لشگری برای حسین
      شبیه حضرت سقا دل و جگر داری
       
      تو حرف آخر و فصل الخطاب بابایی
      چرا نیامده حالا سر سفر داری
       
      قسم به اشک رباب و به خنده های حسین
      مباد لحظه ای دست از دلم تو برداری
       
      پناه لحظه دلواپسی علی اصغر
      جواب روز غم و بی کسی علی اصغر
       
      چقدر زیر گلویت سفید و جذاب است
      به قب قبت اثر بوسه های ارباب است
       
      به شوق خنده تو تا به صبح بیدار است
      به یک کرشمه چشمت رباب بی تاب است
       
      براب لحظه به لحظت،برای آینده
      رباب نقشه کشیدست،حیف بر آب است
       
      دو فصل تاج سر خاکیان شدی و حیف
      که مثل چشم تو بخت رباب در خواب است
       
      نوای نغمه لالاییت چه دلگیر است
      ترنمی که نوایش عمو عمو آب است
       
      عطش رسید و ترک شد لب شما میسوخت
      برای لحظه قربانیت خدا میسوخت
       
      پدر که قصه ذبح عظیم میداند
      برای زیر گلوی تو روضه میخواند
       
      چقدر نازک و نرم است حنجرت،حتی
      که رد باد به زیر گلوت میماند
       
      تمام آرزوی مادرت فقط این است
      که سال بعد برایت تولد افشاند
       
      ولی هنوز زمانی نمیشود که رباب
      کنار نیزه برای تو فاتحه خواند
       
      رسیده است غروب عظیم عاشورا
      تو روی دست پدر سبز میشوی حالا
       
      حسن کردی
       
      *********************
       
     
       
      از لا به لای دفتر شعرم عبور خواهم کرد
      امشب تمام قافیه ها را مرور خواهم کرد
       
      انشای جمله های ملیحانه تو را
      با کاغذی زجنس محبت نمور خواهم کرد
       
      امشب به زیر پرچم عشق تو آمدم
      مدح تو را ز جوهری از جنس نور خواهم کرد
       
      حالا برای رسیدن به شأن تو 
      بالی برای پر زدنم جفت و جور خواهم کرد
       
      ای پیر کو چک ای گل دردانه ی رباب 
      از خواندنم برای تو حس غرور خواهم کرد
       
      اکنون مرا بهار دل انگیز دیگری
      کی می رسد پیاله ی لبریز دیگری 
       
      امشب به سمت و سوی تو پرواز می کنم
      با بردن نوای تو اعجاز می کنم
       
      گفتم علی اصغر و لبریز از خمم
      با جرعه ای ز جام تو آغاز می کنم
       
      عاشق تر از همیشه نگاهم به سوی توست
      با اشک خود محبتم ابراز می کنم
       
      دل را دخیل یک پر قنداقه شما
      بستم و قفل بسته ی خود باز می کنم
       
      هر لحظه ، هر دقیقه ، تمامی عمر خود
      حوض دو چشم خود ز تو نمساز می کنم
       
      ای ماورای هر چه غزل در نگاه عشق
      ساکن شدم به عشق تو در خانقاه عشق
       
      امشب میان شعر و غزل بنده عابرم
      با بیمه ای به اسم تو آسوده خاطرم
       
      شش ماهه ای که یک شبه ، صد سال رفته ای
      آقا محل بده به خدا بنده شاعرم
       
      نذر شما و مادرتان ، شیره ی عسل
      سر را بزن فدای شما بنده حاضرم
       
      ای آنکه گوشه چشمی به ما کنی
      شاید عوض شود به دمت هست و ظاهرم
       
      امشب تمام قافیه هایم بدل شده
      شعرم پر از طراوت طعم عسل شده
       
      یک آیه از اهالی بالا رسیده است
      زیباترین ستاره زهرا رسیده است
       
      در نیل غصه های زمین یک عصا بزن
      گویا دوباره حضرت موسی رسیده است
       
      هر کس که مرده دل شده در عصر حاضرش
      مژده بده به او که مسیحا رسیده است
       
      باید سوار کشتی اهل یقین شوی
      بر ساحل نگاه تو دریا رسیده است
       
      امشب دوباره ساکن میخانه می شویم
      شاید دوباره حضرت مولا رسیده است
       
      شکر خدا که عنایتتان شامل شده
      ابیاتی از دهان شما حاصلم شده
       
      این ها گذشت و واقعه از راه می رسد
      یوسف دوباره بر ته یک چاه می رسد
       
      باید دوباره خواند غزل های نا تمام
      وقتی پیامی از خود الله می رسد
       
      مادر نشسته منتظر ماه پاره اش
      اما فقط ز خیمه ی او آه می رسد
       
      مولای ما کنار فرات و علی به دست
      اما ز لحظه ای که حرمله آنگاه می رسد
       
      این ها معادلات غریبانه ی غم است
      این ها گذشت و واقعه از راه می رسد
       
      حسین دست غریبی خود به زانو زد
      برای جرعه ی آبی به حرمله رو زد
       
      با حنجری شکسته خدا را صدا زدی
      در لا به لای خون خودت دست و پا زدی
       
      کوچکترین شهید حرم در سرای عشق
      از سال شصت و یک سخن آشنا زدی
       
      آری ، چگونه خوانمت از روی نیزه ها ؟
      کوچکترین سری که تکیه بر این نیزه ها زدی
       
      باور نمی کنم عزیز دلم روی نیزه ای
      آتش به عمه و من و این خیمه ها زدی
       
      جمعه غروب ، روز دهم ، در نگاه آب
      یک مهر سرخ آخر این ماجرا زدی
       
      آقا ببخش قصد جسارت نداشتم
      بر این ردیف و قافیه عادت نداشتم

****************************************

        
      چشم یعقوب مسیل نیل است
      کودکی در بغل راحیل است 
       
      می توان خواند زپیشانی طفل
      چون مسیحا نفس انجیل است 
       
      آیه ها می چکد از لعل لبش
      گریه اش لحن خوش ترتیل است
       
      بال فطرس شده گهواره ی او
      سایه بانش پر جبرائیل است 
       
      علوی زاده ای از نسل خلیل
      این پسر کنیه اش اسماعیل است
       
      خنده اش روح غزل های بهار 
      خنده اش شعر پر از تمثیل است 
       
      عرشیان سر خوش آهنگ وطرب
      تار و دف در کف اسرافیل است
       
      ریسه آویخته از عرش به فرش
      این هنرمندی میکائیل است 
       
      مات و مبهوت ملائک دیدند
      خنده ای بر لب عزرائیل است 
       
      رونقی داده به بازار شعف
      حجره ی غصه وغم تعطیل است
       
      صدقه می دهد امشب آقا 
      دست هر حور و ملک زنبیل است 
       
      چه صف طول و درازی دارند
      آخرین کس ته صف هابیل است
       
      هاتفی گفت به ارباب بهشت
      پسرت مایه ی فخر ایل است 
       
      وقت کوچ است ، برو قافله دار
      نفرات سفرت تکمیل است 
       

***************************************

             
      در واژگان شعر من طفلی بخواب است
      گویی که او دردانه ی ناز رباب است
       
      لالا بخواب آرام ای زیبای بابا 
      حالا که بابایت به لبخندی مجاب است
       
      شاعر به لبخندش  شدم وقتی که خوابید 
      شاعر نه ؛ بیتابی که خود در پیچ وتاب است
       
      اشکی میان واژه های شعر خندید
      یعنی که خون او به فردایی حساب است
       
      لبخند تو ؛ آری تمام جرمت این بود
      تیری به لبخندت ببین حالا جواب است
       
      گل غنچه ؛ای غلتان خون در اوج معنی
      یعنی که اینجا نقطه اوج کتاب است

*******************************************

        
      زلال اشک تو رشک فرات است
      فرات از صافى چشم تو مات است
       
      وجود تو تعادل بخش این نهر
      که بى تو آبگیرى بى ثبات است
       
      نماز صبر مى‏خواند کنارت
      غمت گرداب کشتى نجات است
       
      نیازى نیست تا حکمت بخوانیم
      وجودت شرح اسماء و صفات است
       
      من از عمر کمت خواندم که روحت
      به این کثرت سرا بى‏التفات است
       
      نخ قنداقه پر پیچ و تابت
      مدار کهکشان و ممکنات است
       

************************************

        
      تو را من مى‏شناسم بى قرینى
      سوار کوچک نیزه نشینى
       
      میان آیه‏هاى سوره فجر
      تو هم کوتاه و هم کوچکترینى
       
      بگوید با زبان سرخ خونت
      تو هم دلواپس فرداى دینى
       
       به چشمان زمینى، آفتابى
      به چشم آسمان، ماه زمینى
       
       دلم را بین دست تو سپردم
      تو هم مانند جدّ خود امینى
       
      بسوزان، آب کن، از نو بریزم
      یقین دارم تو هم مى‏آفرینى
       

************************************

       
      گلویت را شبى ترسیم کردم
      و جاى تیر را ترمیم کردم
       
      کشیدم لحظه خندیدنت را
      محبت را به خود تفهیم کردم
       
      زمان خفتن و بیدارى‏ام را
      به وقت چشم تو تنظیم کردم 
       
      گرفته جرعه‏اى از چشم مستت
       میان تشنگان تقسیم کردم 
       
      نشستم پاى درس حنجر تو
      سپس بر اهل دل تعلیم کردم
       
      همه آنچه ندارم را در آن شب
      به پیش پاى تو تقدیم کردم